Ramazan ayı ve oruç parçalanan gönülleri birleştirebilecek mi?

Manevi iklimin zirvede olduğu anlar yaşanmaktadır. Nefisler dizginlenmiş ve şeytanlar bağlanmış bir vaziyette idrak ediliyor müstesna zaman adilimi. İnsan olmanın ve en şerefli varlık olmanın bir sonucu olarak iklimin kokusu siniyor yüreklere.

Cömertlik cimriliğe galip geliyor. Nefesler biraz daha uzaklaşıyor malayaniden. Gül mevsiminin huzuru yaşanıyor çevre gönüllerde ve mekanlarda. Sevgililer sevgilisinin bize bıraktığı temel kaynak, kurtuluş vesilesi ilahi kelam okunuyor beytullahlarda.  Nebinin komşusu olarak açılan iftarlara gıpta ile bakılıyor uzak diyarlardan. Fakat gönüller mahzun oluyor ayrılık acısını vuslata çevirmenin hayalleri kuruluyor.

Hal böyle iken ne diye nefisler şaha kalkıyor, bencillik zirvede yön veriyor kişilerin hayatına. Birlik olmanın zamanı değil mi başta kendi egomuza ve iç ve dış düşmanlara karşı.  Ümmet bir olmanın hazzını hiç yaşamayacak mı dostlar. Ne zaman farklılıklar ayrışma sebebi olmayacak ve zenginlik vesilesi olacak? Makam sahipleri ne zaman Hz. Ömer'in ve Hz. Osman'ın tevazusunu gösterecek?

İslami camia olarak elde edilen avantajlar kişisel beklentilerle ve sui zanlarla yok edilmekte. Bu davranışların bu dünyada da öbür dünyada da bir sonucu olacak elbette. Üretmenin yarışı yapılmalı artık benim ülkemde. Kurumlar güçlendirilmeli bu toplumsal kesimde. Sivil inisiyatiflerin önü kesilmemeli küçük hesaplarla.

Biz birbirimizin izine kurşun atarken birleşmekte Rusya Amerika, İsrail. İmzalar atılmakta Kahraman güvenlik güçlerimin şanlı mücadelesini itibarsızlaştırmak için. Tek millet oluveriyor tüm dalalet ehli. Fakat hiç tek millet olmadı sarıldığı ip tek olmasına rağmen benim insanım.  Ya Rab, bu uğursuz gecenin yok mu sabahı feryatları ne zaman bitecek? Yürekler ne zaman toplu vuracak ve ne zaman top bile sindiremeyecek imanlı gönülleri?

Kur'an gerçekten de fala bakılmak ya da mezarda okunmak için mi indi. Okunan onca cüzler, sahifeler etki etmiyor mu gönüllerimize. Yeter artık, yeter artık! Gelin bir olalım işi kolay kılalım çağrısına hep birlikte uyalım ve felaha ulaşmanın mücadelesini verelim.

İNSANLAR TEBESSÜMLE SADAKALAR DAĞITSIN

Bir ülke hayal ediyorum İnsanların yüzü hep gülsün. İnsanlar sürekli tebessümle sadakalar dağıtsın karşısındakilere. Bu ülkede insanlar bombalar, kazalar, cinayetlerle değil, eceliyle ölsün ve teslim etsin ruhunu Allah'a. Bir ülke hayal ediyorum, kuşlar özgürlük şarkısı söylesin, bülbüller güller için kanını döksün ve o büyük aşkın vesilesi olsun dökülen kanlar. Sahi kan deyince dökülen kanlar şiirlerde kalsın ve kimsenin eli kana bulaşmasın.

İSTİSMAR KORKUSU DUYULMASIN!

Çocuklar kaçırılma ve istismar korkusu duymadan oynasın etrafta, temiz dünyalarına büyüklerin kirli emelleri el uzatmasın. Öğrenciler ilimle, projelerle, fikirle hem hal olsun ve duyulmasın öğrencilere kurulan tuzaklar. Benim gencim, ecdadına kızıl sulatan dememsin ve hakkı tutusun kaldırsın. Batı'nın modelistlerinin tüketim malzemesi olmasın benim kızlarım.

Benim idarecim egosunu makamın dışında bıraksın ve bir daha da almasın orada kalsın. Nefsini fazlaca dinlemesin, "ben olmasam da olur yeter ki hayırlı işler yapılsın" anlayışı hakim olsun tüm sorumluluk sahibi insanlarda. Aç girmesin yatağa kimse, herkes mutlu olsun mutluluğu bile esirgemesin insanlar birbirinden. 

Çok şey istediğimin farkındayım. Zira bu istekler her asrın değişmeyen istekleri. Gönül erlerinin hedefleri olmuş sürekli fakat Müminler bir türlü yakalayamamış bu hayat anlayışını.  Bir gün gelecek ve hayaller gerçek olacak. Seferin muhatapları seferin gereğini yaparsa zafer nasip olacak mazlum insanlara.

Bu yazının tüm hakları Memurhaber.com'a aittir. "www." biçiminde aktif bağlantı kurulabilir, açık kaynak gösterilmek kaydıyla içerik kullanılabilir. Açık kaynak göstermeden yapılan alıntılar için yasal takip yapılacaktır.