Torba kanundan ev hizmetlilerine yasak savan düzenleme

Torba yasayla birlikte ev hizmetlerinde çalışanların sigortalı yapılması zorunlu oldu.

Sosyal güvenlik sistemimizde ev hizmetlerinde ücretle ve sürekli olarak çalışanlar hariç olmak üzere süreksiz olarak çalışanlar sigorta kapsamı dışında bırakılmış bulunuyordu. Fakat uygulamada ev hizmetlisi haftada 3 gün, haftada beş gün, her haftanın pazartesi günü gibi periyodik olarak ve sürekli ücretle çalışsa dahi sigortası yaptırılmıyordu.

Ceza kallaviydi

Sigortasız ev hizmetlisi kadınlardan bazıları bilhassa da iş kazasına uğradıklarında veya ileri yaşlarda artık iş göremez hale gelip emekli aylığı gibi bir önemli bir dayanağa gereksinim duyduklarında haklarını yargıya konu ediyordu. Yargıya konu edilip çalışa ispatlandığında da ortaya devasa bir ceza çıkıyordu. Zira o hizmetlinin çalıştığı evin işyeri olarak bildirilmemesi, her ay aylık prim bildirgelerinin verilmemesi nedeniyle asgari ücretin iki katı ceza ve yatırılmayan primlerin gecikme cezası ve zammı ile tahsili halinde 10-15 senelik bir çalışma  karşılığında 150-200 bin TL civarında bir fatura çalıştıranın belini büküyordu.

Örneğin 2000-2014 yılları arasında aynı evde düzenli olarak ayın veya haftanın belirli günlerinde çalışan bir ev hizmetlisinin bu çalışmasını kanıtlaması halinde işverenine düşen sadece bildirim cezası miktarı 180.157 TL’yi buluyor.

Bu konu sık sık basında da gündeme geldi ve üzerinde kafa yorulan bu konu sonunda TBMM'deki Torba Yasada kendisine yer buldu. Ama sadece ticari taksi ve minibüslerde çalışan şoförler gibi sigortalılık zorunluluğu konusunda adeta topu taca atarak.

Torba Yasada Ev Hizmetlisi Kadınlar

6552 sayılı Torba Yasada ev hizmetlerinde bir veya birden fazla gerçek kişi tarafından çalıştırılan ve çalıştıkları kişi yanında çalışan sigortalılar hakkında 4/1-a sigortalılarına ilişkin hükümler uygulanacağını öngören 55 inci madde de 1 Nisan 2015 tarihinde yürürlüğe girmek üzere yasalaşmış bulunuyor.

Çıkan sonuca bakıldığında dağ fare doğurdu dememek mümkün değil, ev işlerinde çamaşır bulaşık, ütü ve genel temizlik dahil her türlü işi yapan bir ağır emekçinin sigortalılığı sosyal devlet anlayışına tam ters olarak “Ne şiş yansın ne kebap” anlayışıyla geçiştiriliyor.  Tıpkı 2011 yılındaki 6111 sayılı Torba Kanunla çıkartılan ek 6 ncı madde ile taksi şoförlerinde yapıldığı gibi ayda 10 günden az çalışanlar 10 günden fazla çalışanlar diye bir yapay ayrım oluşturup çalışanını hem sigorta yapmayıp hem de sorumluluktan kurtulmak isteyenlere “İşte size kaçacağınız saha” diyor adeta.

Şevket Tezel'in yazısının tamamını okumak için