İş güvenliği uzmanlığı sınavının ardından

2004 yılında ilk kez iş mevzuatına giren iş güvenliği uzmanlığı kavramı ve mesleği aradan geçen 10 yıllık süreçte çok kez yargı kararları nedeniyle akamete uğramıştı.

Mühendis, mimar, teknik öğretmen, fizikçi, kimyager ve iş sağlığı ve güvenliği teknikerlerinin olabildiği iş güvenliği uzmanlığı, gelecek yıllarda gözde iş alanı olarak karşımıza çıkmaktadır.

6331 sayılı yeni İş Sağlığı ve Güvenliği Kanununun tam anlamıyla yürürlüğe girmesiyle birlikte işyerlerinin ve işverenlerin bu meslek grubuna olan talebi hayli artacağa benziyor. Çünkü, yanında bir kişi dahi çalışsa iş sağlığı ve güvenliği hizmetlerini alması gerekiyor işverenlerin. Aksi halde idari para cezaları hayli yüksek.

Yürürlükteki Kanun ve yönetmelik hükümlerine göre aslında ülkenin ihtiyacı 15.000 civarındaki iş güvenliği uzmanı ile karşılanabilmektedir. Tabi, bu sayının başkaca bir iş yapmaması yani 15.000 mühendis ya da teknik elemanın sadece iş güvenliği uzmanlığı yapması halinde ihtiyaç karşılanacaktır. Oysa ki, ülkede her sertifika sahibi iş güvenliği uzmanı bu işi yapmıyor, ya da kısmi süreli çalışıyor. O nedenle ihtiyacı yaklaşık üç kat çarpmak gerekiyor. Böylece 45-50 civarındaki iş güvenliği uzmanı, ihtiyacı fazlasıyla karşılayacağa benziyor.

Nitelik ne durumda?

Sayıca istenilen miktarda iş güvenliği uzmanı bu sınav ve ardından yapılacak Ağustos sınavı ile yetişecektir. Peki bunların saha deneyimi ne kadar? Ben söyleyeyim. Sıfır. İş kazalarının ve meslek hastalıklarının önlenmesine ne kadar katkı sağlayacaklar? Bütün bunları şimdiden söylemek zor.

İşsiz mühendisler için bir çıkış yolu mu?

Her yıl binlerce mühendis mezun oluyor ve iş bulmakta zorlanıyorlar. Bu sertifika iş bulmada belki can simidi ya da artı değer katabiliyor.

Nitelik nasıl artar?

15 günlük bir kurs, ardından yapılan sınavla elde edilen iş güvenliği uzmanlığı sertifikasına sahip teknik kişiler bu işi biliyor kabul edilmekle birlikte saha deneyimi ve risk değerlendirmesi konusundaki yetkinliği ile ancak işverenlere artı değer sağlayabilecektir. Böyle olursa ancak iş kazalarının azalmasına katkı sağlayacaklardır.

Çözüm: Hiçbir Avrupa ülkesinde olmayan A, B ve C sınıfı gibi kategorileri derhal ortadan kaldırmak gerekmektedir. Sektörel iş güvenliği uzmanlığı bu işin en rasyonel çözümüdür. Üniversitelerin mühendislik fakültelerinde bu gibi derslerin en az iki yarıyıl okutulması gerekir ki sahaya indiklerinde yabancı kalmasınlar. Maaşını işverenden alan bir teknik personelin ne kadar bağımsız olacağını siz düşünün. Bu ücret meselesinde bir orta yol bulunmadığı süre ce sonuç alamayız gibi geliyo